Leven. Het goede leven. Wat is het, en waar kan ik er een krijgen? Dit klinkt wat dramatisch, alsof ik geen leuk leven zou hebben enzo. Maar het kan altijd beter. Toch? Of niet….

Hippe festivals, concept stores, exclusieve koffie en nieuwe restaurantjes. Te veel om op te noemen. Wat ons direct brengt bij een nieuw verschijnsel, FOMO. Voor de duidelijkheid, Fear of Missing Out. Jaaaa, het is maar waar je last van kan hebben. Ik kan je verzekeren dat de meeste Amsterdammers tussen de 25 en 35 hier vaker mee te maken hebben dan ze zouden willen. Naast nomophobia (No Mobile Phobia, ofwel de angst je mobiele telefoon niet te kunnen raadplegen), is dit een waar fenomeen. Juist omdat er zoveel kan. Waar haal je de tijd vandaan om die geweldige baan, talloze vrienden, nieuwe restaurants, tentoonstellingen, festivals en het ietwat saaie maar oh zo noodzakelijke slapen te combineren? En wanneer je dan het besluit hebt genomen om ergens voor te gaan, dan zie je op Instagram talloze kiekjes van al die andere, misschien wel betere (?) mogelijkheden voorbij komen. En daar komt ie dan, in alle hevigheid, FOMO, to the max!

Is dat dan het goede leven? Je dagen vol plannen met activiteiten. Om tijdens het eten al te denken aan het gave feestje waar je daarna heen gaat? Wel even een instagrammetje online plaatsen van je hippe dis, want deze kok heeft een heus culinair hoogstandje gemaakt van voedsel dat anders weggegooid zou worden. Jij bent groen en verantwoord, spread the word. Aangekomen op het feest hoor je over een te gekke popup galerie die alleen dit weekend open is. Maar dit weekend zou je ook al naar yoga gaan, koffie drinken met P, lunchen met A en M, door naar een festival inclusief after, brunchen met K, een lesje boot camp, de kapper en eigenlijk een bezoekje brengen aan die vriendin die net een kind heeft gekregen. Misschien tussen brunch en boot camp? Dan kan je nog snel even binnen piepen bij die galerie. “Ja leuk! Ik kom morgen ook hoor!” Hoor je jezelf zeggen.

Waarom gooien wij niet iets meer Il dolce far niente in ons leven. Het zoete nietsdoen, the sheer indulgent relaxation and blissful laziness. Yes, one of those please! Alleen de klank al maakt me rustig en doet me mijn drukke schema vergeten. Ik krijg visioenen van groen gras, een blauwe lucht, genietend van de stralen van een net opkomende zon. Voor mij bestaat het goede leven niet meer uit zoveel mogelijk meemaken, maar wat ik doe écht meemaken. Dus hierbij alvast mijn welgemeende excuses als ik niet zoveel tijd meer lijk te hebben, bedenk dat ik dan aan het genieten ben, zonder vervolg afspraak, zonder deadline, zonder moeten.