Ik werk op de Zuidas. Ja die plek in Amsterdam waar de mannen in grijze pakken lopen, vrouwen halve hakjes dragen, en waar de gemiddelde bankier of jurist geregeld in de Blauwe Engel te vinden is maar dit niet toe wil geven.

Vanuit Amsterdam west zit ik 20 minuten op de fiets om deze magische plek te bereiken. De plek waar de studentenvereniging nog om de hoek is, ook al zijn ‘de vriendjes’ al jaren afgestudeerd. Waar meetings worden ingeschoten, een burning platform wordt geïdentificeerd, waar lijntjes worden uitgezet en waar deckjes worden gecreëerd. In de lift kom ik ze tegen, die carrière tijgers, alleskunners die van aanpakken houden, zonder 9 tot 5 mentaliteit. Sinds ik twee en een half jaar geleden hier ben gaan werken heb ik al verschillende stadia van verwondering en ergernis doorgemaakt.

Het startte uiteraard met ontzag. Een kantoortuin vol mensen in pak, snelle laptops & iPhones en luide gesprekken over FTE’s – Fulltime Equivalent, voor iedereen net als ik die geen idee heeft waar het over gaat. Dit ontzag ging over in een lichte verwondering over de kantoortaal die je dagelijks om de oren vliegt. Zou men zich hierdoor belangrijker vinden? Of is het om een soort secret society te creëren met een geheimtaal die je alleen begrijpt wanneer je erbij hoort? De verwondering gaat soms ook gepaard met irritatie of totaal onbegrip. Maar dat hoort erbij toch?

Recentelijk heb ik mijzelf betrapt op een nieuwe manier van kijken naar mijn mede Zuidassers. Want achter het schild van dat nette pak moeten toch spannende en interessante verhalen schuilgaan? Zo weet ik dat die iets te joviale single man van 36+ rode nachtlampjes naast zijn bed heeft staan, en dat die keurig getrouwde manager weleens een kusje heeft gegeven aan een ander dan haar man. Dit gepaard met het feit dat ik menig collega tegenkom op een van de vele drugsfeestje, oh pardon, festivals die Nederland rijk is, bevestigt mijn vermoeden dat ook deze grijze pakken een alter ego hebben.

Nou zijn deze verhalen natuurlijk niet nieuw. Wanneer je willekeurig iemand vraagt over de Zuidas komen de categorieën drugs, overspel en macht altijd terug. Dus ga ik in mijn fantasie graag een andere richting uit en verdenk ik de man schuin tegenover mij ervan dat hij een moeilijke tattoo met diepe betekenis heeft. Dat die dame van HR op zaterdagavond een paar uur wijdt aan webcam erotiek. En dat die man die rode sokken draagt dit op vrijdag graag combineert met een rode slip. Dit alles maakt het leuk om naar de zuidas te gaan wanneer ik als ambitieuze-alleskunner-zonde- 9-tot-5-mentaliteit een salade bestel bij Dickie’s omdat ik nog een deckje moet afronden waarin ik al mijn verworven powerpoint skills verwerk en een damn strak verhaal met pakkende tagline neerleg. En de geheimtaal is stiekem best tof, ik hoor namelijk wel bij de club!