Glanzend staat hij voor ons. “It is brand new” zegt de Cubaanse dame glimmend van trots. Geen krasjes, plastic nog op de vloer, prijsstickers op de ramen en 178 km op de teller. De inspectie gaat snel, “no worries, it’s brand new” zegt ook deze vriendelijk Cubaan tegen ons. Hij laat nog even het reservewiel en krik zien, maar verzekert ons dat we die echt niet nodig hebben, want, ja je voelt hem aankomen, de auto is helemaal nieuw. Onze roadtrip door Cuba met onze nieuwe Geely kan beginnen!

A en ik zitten samen voorin, onze backpacks in de kofferbak en op de achterbank komen steeds meer passagiers. Voordat alle alarmbellen gaan rinkelen, en je wil schreeuwen dat we écht géén lifters mee moeten nemen, geen zorgen! Onze achterbank wordt namelijk bemand door de herinnering aan mensen die wij hebben ontmoet.

Allereerst heeft Collin plaats genomen. Collin is in de 40 en reist de wereld rond. Business class, met alleen handbagage. Collin woont momenteel op Mallorca, spreekt aardig Spaans en is de toevlucht van onze host wanneer ze bang is dat we haar niet verstaan. Collin weet ons ook te vertellen dat we een paar CUC (het Cubaanse ‘toeristengeld’) moeten omwisselen voor de locale CUP (Cubaanse Pesos) zodat we bij de zogenoemde peso places kunnen eten. Ondanks dat dit ons nadrukkelijk was verboden door snoesje H (uitleg volgt).

Vervolgens is señora autopista ingestapt. Deze dame is altijd handig onderweg, en zeker in Cuba. Zij wijst ons vrolijk en vriendelijk de juiste kant op. Dankzij haar hebben we in Havana de weg naar de Autopista Pinar del Rio gevonden. Helaas verlaat ze de Geely op het moment dat we de autopista achter ons laten.

Annia uit Viñalles is mee voor het heerlijke eten dat ze voor ons maakt; “vegetariano muchachas”. Zij heeft op haar beurt vriend Tony uitgenodigd. Gelukkig heeft Tony zijn paarden Moijto & Mulato thuisgelaten en is hij alleen met glas rum en sigaar op de achterbank gekropen. Tony vraagt of we facebookvrienden willen worden met hem, volgende maand zal hij ons verzoek accepteren. Hij praat rustig verder over Cuba, Cadillac country en chica’s.

Onze volgende passagier heeft ons gered in tijden van nood. Autopech. Ja ja, mocht je het vergeten zijn, zoals bovenaan beschreven was onze Geely “brand new” dus “nothing would be wrong”. Helaas, onze Geely was een typisch voorbeeld van ‘made in China’. Gelukkig kon señor mechanica (laten we hem toch een naam geven voor het gemak) onze afgebroken ruitenwisser weer maken, heeft hij een handje geholpen met onze lekke band en de duizelingwekkende bergweg naar Trinidad die de Geely maar net heeft overleefd. Helaas kon hij niet helpen met de defecte usb aansluiting voor onze muziek, of zou hij gewoon geen zin hebben gehad in onze musica americano?!

Als laatst waren daar onze snoesjes. De snoesjes hebben ons wijze raad gegeven die wij soms hebben opgevolgd en soms totaal in de wind hebben geslagen. Snoesje H heeft voor vertrek een relaas geuit over wat wij vooral niet moesten doen; geen cuc omwisselen voor pesos, geen mensen meenemen, niet naar salsafeesten gaan en geen sigaren kopen op straat. Sorry snoesje, we hebben het lekker toch gedaan en het was fantastisch!

Wat hadden wij ook graag Marta en Fernando meegenomen, of Ray die ons met naambordje langs de weg stond op te wachten. Ook verdiende Esperanza een plekje op de achterbank, what a business woman! Helaas was onze Geely maar een Geely en geen bus. Maar weet je wat zo leuk is aan deze denkbeeldige achterbank vol mensen? Ze wisselen continu van plaats en blijven bij ons ookal hebben wij de Geely al enige tijd geleden geparkeerd.