19 januari 2015 — Mayra Aleida
De zuidas nieuwjaarsfuif
Het is maandag. Blauwe maandag. En niet zomaar een blauwe maandag. Maar de maandag na onze nieuwjaarsfuif. Dit wordt smullen mensen! Want wanneer de pakken los gaan, gaan de remmen los. Afgelopen jaar moesten wij het doen met een elektronische nieuwjaarsboodschap. Maar de crisis is voorbij, althans in Amsterdam, op de zuidas, wat toch het kapitalistisch centrum van Nederland genoemd mag worden. Onder het mom van toch nog even de broekriem aantrekken werden wij naar een exotisch locatie buiten Amsterdam gebracht. Voor menig zuidasser even slikken, aangezien Amsterdam, en wat dat betreft de wereld, ophoudt achter de A10. In het hart van het land werden wij losgelaten.
Drank, hapje, band, DJ. Bon, daar houden wij kantoortijgers wel van. Tijdens deze avonden zijn verschillende types collega’s te onderscheiden:
De onlangs gescheiden partner. Deze is gevaarlijk. Als een hongerige hyena sluipt hij door de ruimte. Loerend naar onbewaakt vlees. Hij wordt graag gezien bij de stagiairs en HR dames. Een praatje, een drankje, een handje. Maar eigenlijk blijft het vrij onschuldig. Want hij beseft gelukkig nog net op tijd dat het hier gaat om een verzameling collega’s, veelal ondergeschikte collega’s, waarvoor hij zijn status hoog moet houden.
De vrijgezelle partner. Niemand verbaast zich dat hij er is. Hij is er namelijk altijd.
De dronken collega. Ondanks dat iedereen weet dat je niet dronken moet worden in het bijzijn van al je collega’s is die er al tijd. De dronken collega. Blame it on the booze. Er is namelijk drank, veel drank, gratis drank. En ondanks dat de meesten hier bovengemiddelde salarissen hebben, zijn het stiekeme profiteurs. Gierigaards incognito. Als het gratis is, nemen ze het ervan. En dan wordt er net een drankje te veel gedronken. Of twee. Maar daar doen wij over het algemeen niet moeilijk over.
De collega die ein-de-lijk weer eens zonder vrouw en kind de deur uit kan. Zielsgelukkig dobbert hij tussen zijn veel jongere collega’s. Hij is part of the gang. Hij kan er nog wel wat van. Drankje, en nog een. Handjes in de lucht, lekker schudden met die heupen en uitkramen dat iedereen die nog vrijgezel is moet genieten. Uhm ja, ok. Zullen we maar niet beginnen over de vele downsides of beging a single gal in the city of too many single women?
De ik-kan-alleen-over-mn-werk-praten collega. Je probeert hem de hele avond te ontwijken. Want wie heeft er nou zin in werk praatjes wanneer de klok vijf heeft geslagen op vrijdag? En toch sta je ineens naast hem. En je komt er niet meer vanaf. Na een relaas over wat er allemaal mis is op zijn project, is de enige mogelijkheid van ontsnappen een toiletbezoek faken.
Daarnaast heb je mij natuurlijk, maar dat is een heel ander verhaal. Ik ben een rebel, en met geen mogelijkheid te scharen onder deze standaard categorieën. Ik ben anders, vrijgevochten en doe precies wat ik wil. Als het maar wel binnen de A10 is, anders moet ik wellicht mijn paspoort meenemen, en dat is zoveel gedoe. Is het de échte Amsterdammer trouwens weleens opgevallen dat ons eigen ‘020’ omringd wordt door ‘010’? Maar dat terzijde.
Jullie hadden eigenlijk gehoopt dat ik dikke vette sappige roddels over mijn mede zuidassers zou openbaren hè? Sorry, maar I don’t kiss and tell….
Latest Posts By Mayra Aleida
- 06.24.18Easy like Sunday morning
- 04.11.18Farts and foundation
- 12.03.17Get lost in wonderland
- 07.08.17Just like home
- 05.28.17Un café, s’il vous plaît
Mayra Aleida 