“Een kniesoor die daar op let, maar toch”. Je kijkt om je heen en ik vind je fantastisch. Je bent direct mijn favoriet. Tussen deze saaie pakken steel jij de show, mijn show. Collega’s vinden jou hoogst irritant, wijsneuzerig en dom. Sorry daarvoor. Zij snappen het niet. Tegen hen zou ik willen zeggen dat we nu wel genoeg hebben van het bedrijfsjargon. Van de lijntjes die worden uitgegooid en de netten die worden opgehaald. De knoppen zijn uitgedraaid en de parkeerplaats staat vol.

Jouw kniesoor maakt mijn dag weer goed. Geeft mij het idee dat er nog mensen zijn die net als ik soms genoeg hebben van de standaard kantoortaal. Ik weet namelijk zeker dat jij nergens een klap op geeft, of iets wil aftikken. Jij vliegt niets aan. Jij vraagt niet naar bandbreedte, en doet ook niet aan cherry picking. Jij komt bij niemand in de lucht en schets geen kaders. Jij schiet geen meetings in, jaagt niet na, tilt niets over het weekend heen en bakt geen slides. Jouw mail zal niet eindigen met NP, PFA of HYG*.

Nee, ik stel mij voor dat jij angstvallig deze woorden wil vermijden. Jij wil een individu zijn. Apart en eigenwijs. Toch zou ik soms ook tegen jou willen zeggen SIJDI. Of “Die vraag van jou was een CWOT!” Ik zou bij je willen aankaarten dat we het burning platform zo niet addresseren. Ik zou je chasen tot we hem in het snotje hebben. Ik zou een mailtje voor je dichten, interne balletjes opgooien. Ik zou er voor zorgen dat jij mij op het netvlies hebt staan, want dit heeft prio. Dus nu snel schakelen en een deckje in elkaar klussen. Kunnen we last minute altijd nog wat scope bijfrotten als moet, maar eerst ownership nemen.

Tot ziens kniesoor, spreek je snel!

*No Problem; Please Find Attached; Here You Go; Screw It Just Do It; Complete Waste Of Time