Brandende zon, tent van twee bij drie, stinkende Dixies, in de rij voor de douche en koude nachten…..In elke versie van de werkelijkheid komt het hier op neer, al deze gemakken en ongemakken maken deel uit van de natuurlijke habitat van een festivaller. 50 duizend mensen ruilen hun comfortabele huizen in en leggen een flinke smak geld neer om drie dagen op een festival camping te staan. Is het de muziek? Is het de sfeer? Is het back to basic?

Het is de festival mystiek. In de afgelopen weken keek ik uit naar Lowlands zoals een sporter naar de Olympische spelen, een acteur naar de Oscars, en een 18 jarige naar zijn eerste alcoholische drankje. Ok, T, W en ik besloten pas donderdagochtend definitief dat we diezelfde avond naar Lowlands zouden vertrekken, maar de voorpret was niet minder. Het blokkenschema stond al weken op mijn telefoon te gloeien, mijn tent maakte zachte jubel geluiden en mijn outfits hingen keurig en kleurig te shinen in de kast.

Drie dagen lang verandert een klein stukje Nederland in een vrijstaat van hippe, jonge, oude, gezellig, dronken, spacende mensen. Muziek, drinken, feesten en gedogen is de kern. Wanneer wij op avond één, tegen de tijd dat de eerste zonnestralen zich al een weg banen door de hemel, langs het toiletgebouw van camping vijf lopen horen wij een een vrolijke beat. Vergezeld door een zwaaiend discolicht, ongeveer 100 gelijkgestemde én twee dansende vrouwen op de lange rij toiletten. Wat doe je dan? Loop je door? Ga je naar binnen? Het leven van een festivaller is loodzwaar en vol van vraagtekens. Maar dit is daar niet een van. Deze gaat de boeken in, en wij waren daar bij!

Drie dagen lang geef ik mij volledig. Ondergedompeld in deze mystieke wereld waar alles kan en alles mag. Deze week denk ik weemoedig terug aan al het mooie dat is geweest. De koude nachten, warme ochtenden, kleffe krentenbollen, nieuwe ontmoetingen, lauw bier, fantastische muziek, lieve vrienden. Deze week is het territorium van de vermoeidheid.