Met een geschrokken blik kijk je me aan alsof ik de kamer ben binnengelopen met een Colt45. Een donderwolk heeft zich al samengepakt boven mijn hoofd. Mentaal probeer ik mij voor te bereiden op wederom een langdradig, nutteloos betoog. Jij denkt namelijk dat jij mij iets uit moet leggen. Want jij bent een man en ik een vrouw. Jouw jagersinstinct vertelt jou dat ik een hulpeloos, arm schaapje ben dat gered moet worden.

Illusoire superioriteit. Jezelf beter vinden dan de gemiddelde Nederlander. Helemaal prima als je hier een reden voor hebt. Als jij boven het maaiveld uitsteekt. Egoïsme is een groot goed. Ik heb bewondering voor mensen die erkennen dat zij in bepaalde zaken beter zijn dan een ander. What the hell, ik vind mezelf in bepaalde zaken beter dan een ander. Maar wanneer jouw egoïsme pure apekool is, wanneer jij op zijn best middelmatig bent, flikker dan een eind op.

Probeer niet jezelf te overtuigen van jouw awesomeness. Want dat is er niet. Zelfs niet na een betoog van significant te veel woorden. Het is er niet, en zal er niet komen. Niet op dit punt althans. Je bent vast ergens goed in. Daar ben ik van overtuigd. Iedereen is ergens goed in. Maar jezelf wijsmaken dat jij goed bent in iets wat je niet bent, hou daar alsjeblieft mee op.

Geldt niet alleen voor jou natuurlijk, ook voor mij. Zeker ook voor mij. Want ook al zou ik graag anders beweren, ook al zou ik soms stiekem willen dit het wel zo was, dat ik een master of the universe ben, die alles kan. Helaas. Dat ben ik niet. Nou ja helaas….zo erg is dat eigenlijk niet. Want groeien doe je niet op een bekend en veilig pad, daarvoor moet je risico nemen en keihard op je bek gaan.