Je loopt nonchalant over straat en bijna kruisen onze wegen zonder enige notie. Maar toch, onze ogen ontmoeten elkaar en we staan stil. Jouw mondhoeken krullen om. Ik zie de sprankeling in je ogen. Kleine lachrimpeltjes dansen op je gezicht. Huid smachtend om aangeraakt te worden.

Je praat, maar ik registreer niet wat je zegt. Je lacht en ik lach mee. Woorden glijden als golven, makkelijk, vrolijk, nieuwsgierig. Ik ken jou, maar toch ook weer niet. Ik weet precies wie je bent, waar je vandaan komt en wat je doet. Toch is jouw leven een groot mysterie, een avontuur.

Maar hoe mooi het allerkleinste schittert, jij bent onbereikbaar. Ook al staan wij zo dichtbij elkaar dat jouw geur mijn neus binnenkomt. De warme geur van zon op je huid met een vleugje kruiden.

Ik ben een sukkel voor de liefde, onuitspreekbaar mooi en vlijmscherp in mijn verbeelding. Omdat jij altijd anders bent, dan ik denk dat ik jou ken.*

Ik ook – Freek de Jonge